Βηματάκια ... η στήλη της εφημερίδας Ελεύθερο Βήμα

Τέλειωσαν τα σκουπίδια στην Κομοτηνή;
Ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στο Δημοτικό συμβούλιο της Τρίτης, ήταν το θέμα της συλλογής των σκουπιδιών από το στρατό στην Αθήνα. Φαίνεται ότι το γεγονός ότι η μισή Αθήνα κινδυνεύει να χτυπηθεί από μισή ντουζίνα αρρώστιες που έχει να συναντήσει από το μεσαίωνα, δεν είναι αρκετά κρίσιμο για να σημαίνει την χρήση του στρατού. Όταν έχει πλημμύρες, φωτιές, σεισμούς και καταποντισμούς τότε είναι καλός, αλλά για τα σκουπίδια είναι πρόβλημα.
Βέβαια οι δυσκολίες της Κομοτηνής στα σκουπίδια δεν μας ενδιαφέρουν…

Ο Γιώργος της καρδιάς μας
Τελικά ο Δήμαρχος μας έδειξε ότι δεν ξέρει μόνο να χειρίζεται τα προβλήματα των μαθητών, όπως έκανε με τις διαμαρτυρίες για τα βιβλία, αλλά έδειξε ότι τα καταφέρνει το ίδιο καλά και με τους γονείς τους, κατά τη διάρκεια της πορείας των επαγγελματιών.
Όταν η κορυφή της πορείας έφτασε στη δημαρχία, ο κ. Πετρίδης δεν περίμενε τους διαδηλωτές να έρθουν σε αυτόν, αλλά πήγε αυτός εκεί.
Όταν ξεκίνησαν να του λένε για τα προβλήματά τους, αυτός σημείωσε ότι τα γνωρίζει, ενώ τους αντιγύρισε «όσα χρωστάω εγώ, δεν τα χρωστάτε όλοι εσείς μαζεμένοι.»
Ο Δήμαρχος δεν έμεινε εκεί, αλλά μπήκε στην πορεία και συνέχισε μαζί με τους επαγγελματίες. Έτσι είναι ο Δήμαρχος, σκύβει πάνω από τις ανάγκες των πολιτών του.

Τελικά (δεν) είναι πολλά τα λεφτά…
Πριν από λίγε εβδομάδες όλη η κοινωνία της Κομοτηνής είχε σοκαριστεί από τις καταστροφές στο 3ο Λύκειο, οι οποίες προκλήθηκαν από αγνώστους.
Τότε οι πρώτες εκτιμήσεις ;όπως, μας είχαν ενημερώσει, ανέβαζαν τη ζημιά στις 70 με 100 χιλιάδες ευρώ.
Η πραγματικότητα δυστυχώς ξεπέρασε τις χειρότερές μας προσδοκίες, αφού σύμφωνα με υπάλληλο της τεχνικής υπηρεσίας οι ζημιές υπολογίστηκαν γύρω στις 3 με 4 χιλιάδες ευρώ. Ευτυχώς δεν είναι τυπογραφικό λάθος, 3 με 4 χιλιάδες ευρώ. Αυτή ήταν «η τεράστια» καταστροφή. Βέβαια σε αυτή την οικονομική κατάσταση κάθε ποσό είναι μεγάλο, αλλά τα ποσά είναι μάλλον δυσανάλογα. Μπορεί βέβαια μέσα στις 70 χιλιάδες να ήταν και η ψυχική οδύνη, η οποία ως γνωστό είναι ανυπολόγιστη…

Αυτή ήταν πορεία
Τελικά οι επαγγελματίες σώσανε την τιμή της απεργίας, τουλάχιστον στην Κομοτηνή, αφού τόσο τα κλειστά καταστήματα, όσο και η συμμετοχή τους στην κινητοποίηση, ήταν μαζική. Ήταν πολύ ευχάριστο να βλέπουμε επιτέλους σε μια πορεία όχι συνδικαλιστές, ούτε «επαγγελματίες» διαδηλωτές αλλά ανθρώπους που δεν πήγαν ποτέ τους σε πορεία, που δεν βγήκαν να απαιτήσουν δικαιώματα που έχουν άλλοι ή επιπλέον χρήματα, αλλά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους. Μάλιστα ακόμα πιο ενθαρρυντικό ήταν το γεγονός ότι δεν θεώρησαν πως πρέπει με κραυγές και συνθήματα να δείξουν ότι διαμαρτύρονται, αλλά με τη σιωπή τους, η οποία τελικά ήταν πιο δυνατή από οποιοδήποτε σύνθημα…

Lιve your myth in Komotini
(ζήστε το μύθο σας στην Κομοτηνή)
Αγαπημένοι μας αναγνώστες, η στήλη σήμερα έχει να σας προτείνει κάτι που αν το δοκιμάσετε θα σας αλλάξει τη ζωή και τη κοσμοθεωρία σας. Εάν το τολμήσετε μπορεί να γίνει για σας αναπόσπαστο κομμάτι της διασκέδασης σας και κυρίως ανέξοδο. Μόνο ένα ευρώ θα πληρώνεται για το φραπέ, τα ξηροκάρπια να τα φέρνετε από το σπίτι σας. Μετά το Champions League (για τους άντρες αναγνώστες) ή τη βόλτα στην αγορά (για τις γυναίκες) θα γίνει η νέα αγαπημένη σας συνήθεια. Θα το λατρέψετε. Πιστέψτε μας. Θα ξυπνήσει μέσα σας συναισθήματα που είχατε ξεχάσει… Μιας και τους τελευταίους μήνες το μόνο που νιώθετε είναι οργή και απελπισία (οι λόγοι είναι ευνόητοι και δεν είναι της παρούσης) δεν έχετε τίποτα να χάσετε… δοκιμάστε το. Αγαπημένοι μας αναγνώστες παρακολουθήστε το Δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνής και θα μας θυμηθείτε. Θα νιώσετε ρίγη συγκίνησης ακούγοντας το δράμα του δημοτικού συμβούλου που θέλει να προσφέρει στην πόλη του αλλά δεν τον αφήνει ο φόρτος εργασίας του , θα ξυπνήσει μέσα σας όχι μόνο η εθνική συνείδηση αλλά και η οικουμενικότητα αφού θα διαπιστώσετε πως οι δημοτικοί μας σύμβουλοι δεν αναλώνονται μόνο στα τετριμμένα καθημερινά προβλήματα της καθημερινότητάς σας αλλά συζητούν από τους αγώνες των Αθηναίων εργαζομένων στην καθαριότητα μέχρι τον πόλεμο στη Λιβύη, θα κατανοήσετε το άγχος του εθισμένου στη νικοτίνη και την σκληρή αγάπη της προέδρου που κάνει πεντάλεπτα διαλείμματα για το καλό τους. Και αυτά είναι μόνο ψήγματα που σας παρουσιάζουμε αγαπητοί αναγνώστες. Την πλήρη εμπειρία δυστυχώς δεν μπορούμε να την περιγράψουμε… πρέπει να τη ζήσετε.